Szanghaj – największe miasto w Chinach, położone w delcie rzeki Jangcy, jedno z czterech miast 
wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Szanghaj jest najludniejszym miastem Chin. Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 23 019 148 mieszkańców.
Szanghaj jest największym chińskim ośrodkiem gospodarczym, finansowym i komunikacyjnym, a także trzecim co do wielkości (po Rotterdamie i Singapurze) portem morskim na świecie. W mieście działa giełda papierów wartościowych, giełdy towarowe i wielkie banki. Rozwinięty przemysł maszynowy, metalowy, chemiczny, środków transportu, elektroniczny, poligraficzny, włókienniczy, spożywczy, obuwniczy i wysokich technologii. Wielki węzeł komunikacyjny (porty lotnicze Szanghaj-Hongqiao, Szanghaj-Pudong, metro).
Nazwa miasta składa się ze znaków "na" i "morze" (nie znaczy jednak "na morzu" - "na morzu" to po chińsku 海上 hǎi shàng), często interpretuje się ją jako "N
ajdalszy zasięg morza" lub "(Naprzód) w morze". Skrócone nazwy to 滬 (uproszcz. 沪, Hù) lub 申 (Shēn). Szangha
j miał także liczne przydomki, nadane przez przybyszów z zachodu, m.in. Paryż Wschodu, Królowa Orientu i Azjatycka Prostytutka (chodzi tu o lata upadku Szanghaju – dwudzieste i trzydzieste – kiedy szerzyła się przestępczość i prostytucja).
Miasto ma długą historię, sięgającą 1000 lat. Pierwsze wzmianki pochodzą o nim jako o małej wiosce, położonej w prefekturze Suzhou. Za czasów panowania dynastii Song (960–1279) miasto zaczęło rozwijać się jako port morski.
Miasto zostało otoczone murami miejskimi w 1553 roku i tę datę uważa się za założenie Szanghaju. W XIX wieku Szanghaj nie wyróżniał się jednak niczym szczególnym od innych chińskich miast. Do 1927 roku miasto należało do prowincji Jiangsu, której stolicą był Nankin. Dopiero w tym roku utworzono specjalny, osobny dystrykt Szanghaj.
Znaczenie Szanghaju jako ważnego portu strategicznego i możliwości rozwinięcia go jako ośrodka handlowego odkryli dopiero Europejczycy w XIX wieku.